Maalesef sendikalar sınıf mücadelesinin gerisinde kaldılar. Dünyada ve Türkiye’de süren küresel mali krizin bedeli işçi sınıfına yüklenirken ve işçi sınıfı daha da yoksullaşırken, sendikal bürokrasilerin fabrikaları örgütlemek gibi bir niyetleri yok! Ellerindeki mevcut üyeler ve o üyelerden gelen aidatlar kendilerine yetiyor sanırım. Kendi lüks yaşamlarını bırakıp gerçekten mücadele vermek gibi bir niyetleri yok. Hali hazırda fabrika önlerindeki direnişler işçilerin kendiliğinden örgütlenip sendikaya üye olmaları sendikaların çalıştığı anlamına gelmiyor. Tam tersine birçok bürokratik sendika yönetimi, yükselen bu mücadelelerin ateşini söndürerek mücadelelerin kazanım olmadan bitmesine neden oluyor.